Δυο περιστατικά ήρθαν, σχεδόν ταυτόχρονα, να συνταράξουν την κοινή γνώμη το τελευταίο διάστημα. Το πρώτο, η υπόθεση ενός παιδεραστή που έκλεινε ραντεβού μέσω ίντερνετ με αγόρια στα όρια της εφηβείας (λέγεται ότι είχε ασελγήσει σε πάνω από 40 παιδιά) και φυσικά η «δολοφονία» του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Μιλώ για δολοφονία, γιατί ακόμα κι αν ο ιατροδικαστής κάνει λόγο για αυτοχειρία, στη συνείδηση, νομίζω, όλων πρόκειται για φόνο. Και μάλιστα εκ προμελέτης.
Δε θα σταθώ στη διαστροφή της παιδεραστίας ούτε στο θέμα του bullying που ξαφνικά όλη η Ελλάδα έχει υπάρξει, έστω μια φορά, θύμα του και με γλυκόπικρα κείμενα πολλοί στοχεύουν στο θυμικό, προσπαθώντας να συγκινήσουν και να αφυπνίσουν. Σεβαστά, αλλά θεωρώ ότι ως ένα βαθμό είναι φαρισαϊστικά. Θα μου πεις πώς τα μηδενίζω όλα τόσο αψήφιστα. Όμως εσύ που τώρα μαίνεσαι έναντι του παιδεραστή και όλων των ηθικών αυτουργών της » δολοφονίας» του Βαγγέλη, δεν είσαι ο ίδιος που ενώ ήξερες τι γινόταν στη γειτονιά σου και τι σκάρωνε ο βιαστής των παιδικών ψυχών, σώπαινες; Δεν είσαι ο ίδιος που ενώ έβλεπες να γράφουν έξω από το ψιλικατζίδικό του τη λέξη » ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗΣ» και είχε βουίξει ο τόπος, το προσπερνούσες; Δεν είσαι αυτός που όταν έβλεπες ένα 20χρονο παιδί να τον τραβάνε με ιμάντες στο λαιμό δεν μίλαγες; Που όταν έβλεπες ότι χρειαζόταν τη βοήθειά σου δεν έτεινες καν το χέρι σου; Καλύτερα λοιπόν να σωπάσεις και τώρα. Να αισθανθείς οργή για τον εαυτό σου και να τον οικτίρεις. Γιατί υπήρξες ανθρωπάκος… Οι τοίχοι του σπιτιού σου σε περιχαράκωσαν στο νοσηρό εγώ σου, στη ζώνη ασφαλείας σου και έγινες συνένοχος στο έγκλημα. Ήξερες και δε μιλούσες. Όχι και τόσο καθαρό ποινικό μητρώο, τελικά…
Και τώρα τι; Τώρα οργιζόμαστε, θλιβόμαστε, γράφουμε βαρύγδουπα status στο facebook, όμως από αύριο η ζωή σου θα κυλά κανονικά σαν να μη συνέβη τίποτα. Πάλι θα προσπεράσεις το συνάνθρωπό σου που σε χρειάζεται, πάλι θα κάνεις τον κωφό, πάλι θα βολευτείς. Δε σε αδικώ. Είναι γλυκό και τόσο ελκυστικό να ζεις στο κουκούλι σου και να μη λερώσεις ποτέ τα χέρια σου… Η συνείδησή σου όμως; Όσο βαθιά κι αν χωθείς στην επίπλαστη ασφάλειά σου, αυτήν δεν μπορείς να την κρατήσεις καθαρή!
Υ.Γ. Εαυτέ δεν εξαιρείσαι από τα παραπάνω, ρε!
cocooning cat 
Πολύ όμορφο κείμενο, θυμού θα έλεγα. Κάπως έτσι μπορείς να ξεσπάσεις για λίγο. Νομίζω ότι οι περισσότεροι είμαστε θυμωμένοι με τέτοια περιστατικά. Ξέρεις ποιο είναι το τραγικό κατά τη γνώμη μου; Ότι πάντα υπήρχε το bullying για παράδειγμα. Πάντα υπήρχαν παιδιά που περνούσαν δύσκολα εξαιτίας κάποιων άλλων. Που δε μιλούσαν επειδή φοβόντουσαν. Το τραγικό είναι ότι όλοι εξοργιζόμαστε αφού γίνει κάτι τόσο τραγικό. Αφού χάσει τη ζωή του ένα νέο παιδί λόγω του εκφοβισμού, αφού τραυματιστούν για πάντα αθώα παιδιά λόγω ενός παιδόφιλου. Το θέμα είναι τι θα κάνουμε για να μειωθούν και στο τέλος να εξαφανιστούν τέτοια περιστατικά. Καλώς ή κακώς λόγω σπουδών έχω διαβάσει πολλά και για το bullying και για την κακοποίηση και για πολλά άλλα σχετικά με την ψυχολογία των παιδιών. Επίσης έχω ακούσει πολλά. Πολλά τραγικά που μπορεί να μην έγιναν γνωστά αλλά υπήρξαν και ήταν το ίδιο τραγικά. Μακάρι να υπήρχε επαρκής ενημέρωση στα σχολεία αλλά και στους γονείς σχετικά με τέτοια φαινόμενα, έτσι ώστε όταν συμβεί στο σχολείο τους για παράδειγμα να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν ή να βοηθήσουν κάποιον που τους έχει ανάγκη. Όχι να αδιαφορήσουν γι’ αυτόν, όπως γίνεται συνήθως.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Κατερίνα! Bullying και διαστροφές, πάντα υπήρχαν και θεωρώ πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα είναι να μάθουμε τα παιδιά να μιλάνε. Να μην αισθάνονται ότι «φταίνε» με κάποιον τρόπο για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει. Και όταν βλέπουμε, ότι κάτι δεν πάει καλά, ας μιλήσουμε ρε γαμώτο! Ας αφουγκραστούμε λίγο το διπλανό μας.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Και σήμερα φυσάει πολύ… το μόνο που θα σου πω είναι ότι έχεις απόλυτο δίκιο – και δεν εξαιρείται κανείς από αυτά που λες.
Καλημέρα
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Το ίδιο ισχύει και για τους Σύριους, που ζητήσαμε να κρυφτούν αλλα πρωτίστως να φύγουν απο την πλατεία Συντάγματος μην τους βρουν οι διακινητές, το ότι είμασταν ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ για την οικονομική πορεία της χώρας πριν τις εκλογές και…σούπερ οργανωμενοι τοτε ηλεκτρονικα αλλα…καθόλου αγανακτισμένοι σημεραωπου… οι μπαχαλακηδες έχουν τόσες μερες κάνει κατάληψη στη Νομική με καμία αστυνομική παρέμβαση (απλα γκρεμίζουν όνειρα φοιτητών και υποψήφιων φοιτητών, τρώγοντας το χρόνο τους) (αν βεβαια…είχε σκοτωθεί φοιτητής…στην κατάληψη, θα το…»ξανασκεφτόμασταν» να «αγανακτήσουμε»…) και τόσα αλλα…
Φοβαμαι ότι ο Βαγγέλης είναι απλα μια μόδα, που απλα θα έρθει και θα προσπεράσει, σαν το περσινό τραγιερ ημοντέλο αυτοκινητου γνωστού οίκου στο μυαλο μας…, έτσι μας έχουν μάθει να σκεφτόμαστε! Επικαιρικά, άκριτα και επιδερμικά. Σε αυτο άλλωστε εξυπηρετεί κ η κατάληψη της παιδείας.Ποιος…θυμάται και πονα σήμερα για τον ΑΛΕΞ;;; bullying δεν υπήρξε κ εκει;;;;
εαυτέ (δικέ μου) δεν εξαιρείσαι απο τα πάνω, ρε…Φτου σου!!
:((
Υγ: σταματήστε κύριοι δημοσιογράφοι να χρησιμοποιείτε την λέξη «πτώμα», υπάρχουν και άλλες, δεν μας ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες γα τις ασχημες λέξεις που γράφτηκαν στη μνήμη του παιδιού,ούτε που έγινε βωρά ο ανθρωπος αφοτου ξεψύχησε, επιτέλους σκεφτείτε ότι υπάρχει και μια ΜΑΝΑ εκει έξω!!! (συγγνώμη Παναγιώτα μου! 😦 )
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Γιατί ζητάς συγγνώμη; Όσα λες είναι, δυστυχώς, τόσο μα τόσα σωστά. Είμαστε επιδερμικοί και ξεχνάμε πολύ εύκολα. Γι’ αυτό αύριο- μεθαύριο πάλι θα συζητάμε κάποιο παρόμοιο περιστατικό. Όσο, για τα ΜΜΕ, είναι απλά ελεεινοί! Έχουν εκμεταλλευτεί το θέμα σε υπερθετικό βαθμό. Αλλά, πότε σεβάστηκαν ανθρώπινο πόνο, για να το κάνουν και τώρα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με άγγιξαν όλα αυτά που σκέφτεσαι και νιώθεις για αυτό το τραγικό περιστατικό, που δυστυχώς δεν είναι και το μόνο…το έχω βιώσει και εγώ,στην πιο light εκδοχή του και με τα παιδιά μου παλεύω, συζητώντας ξανά και ξανά μαζί τους, ώστε να μην βρεθούν ποτέ, στη μια θέση ή την άλλη!
θα ήθελα, αν μου επιτρέπεις, να κάνω reblog αυτό το άρθρο σου, μήπως και κάποιοι λίγοι ακόμα, σκεφτούν και βοηθηθούν !
σε ευχαριστώ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πόσο βασικό αυτό που κάνεις, να συζητάς με τα παιδιά σου. Μακάρι όλοι οι γονείς να το έκαναν!
Εννοείται πως μπορείς να το κάνεις reblog. Οι σκέψεις είναι για να μοιράζονται…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Reblogged this on a stylish choice and commented:
Όλες αυτές τις μέρες, μετά απο την αποκάλυψη για την «τύχη» του Βαγγέλη και ένα σοβαρό οικογενειακό θέμα υγείας, δεν είχα καμία απολύτως διάθεση και κανένα κουράγιο να ασχοληθώ με το οτιδήποτε !
Διάβασα μόνο αυτο το άρθρο που με έκανε ταυτιστώ απόλυτα, να αισθανθώ οργή και αγανάκτηση και με τη σειρά μου το αναδημοσιεύω…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ένα παρα πολύ σωστό και καλό γραμμένο κείμενο!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ευχαριστώ πολύ-πολύ! 😊
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο