ΖΩΗ ΣΑΝ ΦΑΣΤΦΟΥΝΤΑΔΙΚΟ…

 

Ξέρεις τι παρατηρώ; Κάτι που σίγουρα δε θα σου έχει διαφύγει κι εσένα… Η καθημερινότητα που ζούμε και ό,τι μας περιβάλλει, μας έχει κάνει να εθιστούμε στο εύκολο και γρήγορο. Για παράδειγμα, στα ταχυφαγεία που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, παραγγέλνεις το burger σου και το έχεις στο πιάτο σου σε 2 λεπτά ή το άλλο φαινόμενο που βασιλεύει, όπου με ένα κλικ αγοράζεις το οτιδήποτε και λίγες μέρες μετά το βρίσκεις στην πόρτα σου. Έτσι! Εύκολα, γρήγορα κι ανώδυνα… Το αποκάλουμε διευκόλυνση, αλλά από πότε η διευκόλυνση είναι νοοτροπία; Γιατί ναι! Όλη αυτό το «γρήγορο», μας έχει γίνει νοοτροπία.

 Όμως, η πραγματική ζωή δεν είναι έτσι όπως μας έχουν μάθει! Η ζωή, απαιτεί υπομονή κι επιμονή, αγώνα. Τίποτα δε σου προσφέρεται γρήγορα και χωρίς κόπο. Τίποτα δε σου δίνεται αν δεν παλέψεις για αυτό. Η ζωή δε σερβίρεται λαχταριστή με πατάτες σε πλαστικά πιατάκια. Ζητά από σένα να μάθεις να κυνηγάς την τροφή σου. Και ούτε σου έρχεται περιτυλιγμένη σε ένα ωραίο δέμα με το κούριερ που σου χτυπά την πόρτα. Απαιτεί να βγεις από το σπίτι και να στηθείς στην ουρά για να πάρεις αυτό που θες.

 Κι έτσι βιαζόμαστε… Όλο βιαζόμαστε! Και στα δύσκολα μπροστά αγκομαχούμε! Είναι δελεαστικό να έχεις ό,τι θες με ένα κλικ. Κατα βάθος όμως; Τι επίγευση σου αφήνει μια ζωή σαν burger;