Ζούμε την εποχή της βιτρίνας. Είμαι πεπεισμένη γι’αυτό…
Αδηφάγα μάτια παρακολουθούν με μανία ένα είδωλο! Το είδωλο του εαυτού σου. Αυτό που έχεις επιλέξει να προβάλλεις.
Όμως είμαστε απλά μια εικόνα; Αυτό είναι απλά ο άνθρωπος; Τα πλουμιστά ρούχα και η υπερβολική ενασχόληση με το ” φαίνεσθαι” ,ντύνει και το ” είναι” μας; Μπορεί να καλύψει μια ενδεχόμενη ένδεια προσωπικότητας;
Και έτσι χάνουμε την ουσία. Χάνουμε νοήματα και αλήθειες που ξετυλίγονται μπροστά μας… Λες και είμαστε τυφλοί.
Ας σταματήσουμε ,λοιπόν, να παρακολουθούμε απλα. Ας σταματήσουμε να εγκλωβιζόμαστε σε είδωλα. Σε πουκάμισα αδειανά ,όπως αναφέρει ο Ευριπίδης στη μεγάλη τραγωδία του “Ελένη”!
Ας κοιτάξουμε,επιτέλους,το βάθος των ανθρώπων! Ας μάθουμε ο καθένας μας να αγαπάμε εαυτόν σαν πολυδύναμη προσωπικότητα και όχι σαν έναν αντικατοπτρισμό σε μια βιτρίνα του θεαθήναι.
cocooning cat 