ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ!

 Μάιος, ο μήνας της άνοιξης, των λουλουδιών, ο προάγγελος του καλοκαιριού! Είναι όμως κι ο μήνας των εξετάσεων… Και τι εξετάσεων! Των Πανελλαδικών! Ειρωνία, ε; Πέρασαν 3 χρόνια από τότε που τελείωσε αυτή η ιστορία για μένα, όμως κάθε χρονιά δεν μπορώ να μη συμπάσχω με όλα εκείνα τα παιδιά που τώρα δίνουν τον αγώνα τους. Γιατί, για κάποιον αρρωστημένο λόγο οι περισσότεροι έχουν αναγάγει τις εθνικές εισαγωγικές εξετάσεις σε εθνική λαιμητόμο. Κι όταν ένα παιδί 18 ετών αισθάνεται ότι οι 3 ώρες του διαγωνίσματος κρίνουν όλο του το μέλλον, δεν μπορεί παρά να νιώθει σαν κατάδικος λίγο πριν το κρέμασμα.

 Ω ναι! Το απομυθοποίησα το παραμυθάκι των Πανελλαδικών. Δυστυχώς, όλοι το απομυθοποιούμε αφού τελειώσει. Τότε καταλαβαίνουμε πόσο υπερεκτιμήσαμε αυτό το story. Όταν δεν έχεις τελειώσει ακόμα το σχολείο, σίγουρα δεν είναι εύκολο να τα δεις όλα τόσο ψύχραιμα. Γιατί, από την Ά Δημοτικού προετοιμάζεσαι για τις Πανελλαδικές. Γιατί, σχεδόν κάθε καλοκαίρι από τότε που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τι παίζεται ακούς φράσεις όπως: «Η κόρη του τάδε διέπρεψε, πέρασε ιατρική, νομική, πολυτεχνείο, φιλοσοφική…» , «Ο καημένος ο γιος της κυρα-Ρούλας δεν τα κατάφερε, πέρασε σε ΤΕΙ!» Κι έτσι όνειρό σου γίνεται να περάσεις κι εσύ σε κάποια από αυτές τις σχολές που το κοινό πόπολο θεωρεί γκλαμουράτες! Και κακά τα ψέματα, πολύ μικρό ποσοστό όσων περνάνε σε αυτές τις σχολές το θέλουν πραγματικά. Οι περισσότεροι αφού εξασφαλίσουν τα μόρια, σκέφτονται μην εξαργυρώσουν το 50ευρω με μια τσίχλα. Κι αυτό είναι τεράστιο σφάλμα, καθώς γεμίζουμε με επιστήμονες που δεν αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν και δύο συνέπειες υπάρχουν: ή θα δυστυχήσουν ή θα γίνουν άλλος ένας από αυτούς τους μέτριους που βαρεθήκαμε να βλέπουμε και που ενίοτε καταντούν κι επικίνδυνοι.

 Και στην προσπάθεια να επιτευχθεί το big dream (αλήθεια, ποιου;) τρέχει και η δύσμοιρη μεσοαστική οικογένεια. Πλήρωνε φροντιστήρια, ιδιαίτερα, τρέχα να πάρεις το παιδί από το σχολείο για να το πας στο φροντιστήριο, έλα να το ξαναπάρεις για να γυρίσει σπίτι μην τυχόν και χάσει έστω 5 λεπτά από το υπέρογκο διάβασμα. Κι αν τυχόν βρεθεί και κανας αξιοπρεπής καθηγητής να πει στα ίσια: «Ξέρετε, το παιδί δεν έχει όρεξη να διαβάσει. Ίσως θα έπρεπε να ακολουθήσει κάποια χειρωνακτική τεχνη.» , εκεί είναι που η δόλια Ελληνίδα μάνα γίνεται πυρ και μανία! Το δικό μου το παιδί χειρώνακτας; Ποτέ! Γιατί, φυσικά το παιδί πρέπει να εισαχθεί οπωσδήποτε σε κάποια σχολή, όποια κι αν είναι αυτή, για να έχουμε κάτι να πούμε στη γειτόνισσα. Τώρα, αν το παιδί σέρνει το σαρκίο του εκεί μέσα και μεθαύριο δεν έχει καν δουλειά είναι δευτερεύον.

 Έπειτα, αναρωτιέσαι, οκ μαύρα χάλια με την παραπαιδεία κι όλη αυτή τη φρενίτιδα του διαβάσματος που ειλικρινά ξεζουμίζει κάθε εφηβικό μυαλουδάκι, τουλάχιστον να λάμβανες και κάποια ουσιαστική παιδεία! Μόνο παιδεία δεν παίρνεις! Στείρα γνώση και τελείως μασημένη τροφή! Άπειρη παπαγαλία, χωρίς ίχνος εμβάθυνσης. Κι αν κάποιος μαθητής τολμήσει να προσεγγίσει κάτι πιο διεισδυτικά, θα ακούσει πολύ πιθανόν: «Γιαννάκη, αυτό μάλλον δε θα το ζητήσουν, οπότε δε μας απασχολεί!» Επιπλέον, για πάραδειγμα, όταν πέρασα στο πανεπίστημιο διαπίστωσα πως όλα αυτά που είχα σαν Βίβλο επί ένα χρόνο, τα μισά ήταν λάθος και τ’ άλλα μισά τελείως αναχρονιστικά. Αξίζει ακόμα να διερωτηθεί κανείς, ας πούμε ότι γράφει όποιον βαθμό γράφει σε ένα μάθημα, αν τα θέματα ήταν άλλα θα έγραφε τον ίδιο ή διαφορετικό βαθμό και όσο κι αν έγραψε, όλες αυτές τις πληροφορίες για πόσο ακόμα τις συγκρατεί μετά το πέρας των Πανελληνίων;

 Για να μη φανώ τελείως μηδενιστική, οι Πανελλήνιες έχουν και κάποια θετικά. Το κυριότερο, σε μαθαίνουν τι θα πει αγωνίζομαι για να κατακτήσω κάτι, αυτοπειθαρχώ, διατηρώ την ψυχραιμία μου, θέτω όρια. Κι έτσι μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου. Και ίσως αυτά και μόνο κάνουν την προσπάθεια ν’αξίζει! Αυτά και η επίτευξη του ΔΙΚΟΥ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ!

 Αγαπημένε/-η που δίνεις Πανελλαδικές να θυμάσαι πως σε αυτή την παράσταση πρωταγωνιστείς εσύ και ό,τι κάνεις το κάνεις για σένα και μόνο! Αυτές οι εξετάσεις, μάντεψε, δεν κρίνουν ποιος είσαι πολλώ δε μάλλον το μέλλον σου. Υπάρχει πάντα δεύτερη ευκαρία κι ένας άνθρωπος αν το θέλει μπορεί να ευδοκιμήσει παντού! Εσύ καθορίζεις τη ζωή σου κι όχι αυτές καθαυτές οι εξετάσεις!  Καλή τύχη και μην ξεχνάς πως το παιχνίδι κρίνεται μέχρι το 90ο λεπτό!!!